Złamanie bokserskie

Złamanie bokserskie

„Złamanie bokserskie” to popularna nazwa złamania pod głowowego V kości śródręcza. Jest ono częstym urazem w sportach walki. Głównym mechanizmem urazu jest siłą działająca na w/w kość w momencie uderzenia przy złożonej w pięść ręce. Do tego złamania może także dojść w innych sytuacjach, takich jak np. upadek na rękę lub na tle miejscowych zmian patologicznych kości np. chrzęstniaka.

Najczęściej zgłaszanymi dolegliwościami przez pacjenta w przypadku złamania bokserskiego jest silny ból śródręcza, zlokalizowany w okolicy podstawy małego palca, masywny obrzęk ręki oraz ograniczona ruchomość palców. W skrajnych przypadkach może dojść do deformacji ręki.

 Podstawą diagnostyki urazu jest klasyczne zdjęcie RTG w dwóch projekcjach. Na podstawie badania obrazowego RTG lekarz ortopeda jest w stanie zadecydować o rodzaju leczenia urazu- zachowawczym lub operacyjnym. 

W przypadku złamań bokserskich bez lub z nieznacznym przemieszczeniem odłamów kostnych, uraz można leczyć zachowawczo unieruchamiając chorą kończynę w szynie gipsowej lub ortezie na okres min. 6 tygodni. Czasami, przed założeniem unieruchomienia, lekarz może wykonać zamkniętą repozycję odłamów kostnych w celu poprawy ich ustawienia. Repozycję taką dokonuje się w znieczuleniu miejscowym.

W przypadku złamań ze znacznym przemieszczeniem, złamań wielofragmentowych, złamań otwartych lub u osób, u których zależy nam na jak najszybszym powrocie do pełnej sprawności ręki, np. sportowców czy muzyków, metodą z wyboru jest leczenie operacyjne. Rodzaj metody operacyjnej jest wybierany indywidualnie na podstawie całości obrazu klinicznego pacjenta. Chirurg ortopeda może zdecydować o zamkniętej repozycji złamania ze stabilizacją wewnętrzną drutami Kirschnera lub otwartej repozycji złamania ze stabilizacją wewnętrzną przy użyciu dedykowanej płytki. W przypadku zespolenia złamania przy użyciu płytki możemy wcześniej rozpocząć u chorego ćwiczenia manualne, a płytka, w przypadku braku przeciwwskazań, nie musi być usuwana po uzyskaniu pełnego zrostu. 

Uwaga! W trakcie leczenia zachowawczego lekarz ortopeda w każdej chwili może zdecydować na wizycie kontrolnej o konieczności zmiany metody leczenia urazu na leczenie operacje!

                   W celu szybkiego powrotu do pełnej sprawności ważne jest jak najszybsze rozpoczęcie rehabilitacji po uzyskaniu zrostu kostnego. Ćwiczenia rehabilitacyjne powinny polegać na pracy nad zakresem ruchów czynnych i biernych w ręce celem prewencji zesztywnienia stawów śródręczno- paliczkowych i międzypaliczkowych.