Ból pięty jest częstym powodem zgłoszenia się pacjenta do lekarza ortopedy. Silne dolegliwości bólowe, szczególnie mocno wyrażone przy próbie obciążenia zaraz po przebudzeniu, są powodem do niepokoju i stanowią przyczynę diagnostyki radiologicznej.
W badaniu RTG często zauważamy zwapnienie w dolnej części guza piętowego, zwane potocznie „ostrogą kości piętowej”. Nie zawsze jednak ból pięty pokrywa się z jakimikolwiek zmianami widocznymi na zdjęciu radiologicznym: ostroga kości piętowej towarzyszy jedynie 50% pacjentów z dolegliwościami bólowymi. U 15-30% chorych dolegliwości występują obustronnie.
Najczęstszą przyczyną bólu pięty stan zapalny rozcięgna podeszwowego, łącznotkankowej struktury rozpoczynającej się w obrębie guzowatości kości piętowej a kończącej w obrębie paliczków podstawnych każdego z 5 palców. Rolą rozcięgna podeszwowego jest funkcjonalna stabilizacja stopy podczas poruszania się.
Najczęstszą przyczyną bólu pięty stan zapalny rozcięgna podeszwowego, łącznotkankowej struktury rozpoczynającej się w obrębie guzowatości kości piętowej a kończącej w obrębie paliczków podstawnych każdego z 5 palców. Rolą rozcięgna podeszwowego jest funkcjonalna stabilizacja stopy podczas poruszania się.
Stan zapalny i ból w obrębie przyczepu rozcięgna podeszwowego często pojawia się na skutek mikrourazów u osób uprawiających sport, najczęściej wśród biegaczy. W grupie osób nie będących sportowcami czynniki związane z nieprawidłowo dobranym obuwiem czy otyłością stanowią istotną przyczynę pojawienia się choroby. Płeć żeńska, czynniki biomechaniczne, podeszły wiek, niektóre choroby układowe i niewydolność żylna są również dodatkowymi czynnikami zwiększającymi możliwość zachorowania. Zaobserwowano również wzmożone napięcie mięśni kulszowo- goleniowych oraz brzuchatego łydki u chorych z zapaleniem rozcięgna podeszwowego.
Dolegliwości bólowe są najczęściej zlokalizowane w obrębie guza kości piętowej przyśrodkowo, czasem ból lokalizuje się w bardziej dystalnych częściach rozcięgna. Największe dolegliwości bólowe występują jak wspomniano zaraz po przebudzeniu przy próbie obciążenia stopy. W przypadku sportowców ból często towarzyszy im w początkowej i końcowej fazie treningów.
W leczeniu zapalenia rozcięgna podeszwowego ważną rolę odgrywa modyfikacja obuwia z uwzględnieniem dobrze dopasowanego zapiętka oraz nieco podwyższonego obcasa. Wskazane jest również stosowanie specjalnych wkładek amortyzujących stopę. Ogromną rolę w skutecznym i trwałym wyleczeniu zapalenia rozcięgna podeszwowego odgrywa fizjoterapia. Zabiegi manualne, fala uderzeniowa oraz właściwie dobrana fizykoterapia są zazwyczaj bardzo skuteczne. W przypadku bólu przewlekłego, przy braku poprawy po zastosowanym leczeniu, należy rozważyć wspomaganie leczenia przez iniekcję substancji leczniczych miejscowo. Najczęściej stosowanymi w tym celu są jeszcze leki sterydowe czy zyskujące stale na popularności osocze bogatopłytkowe.
W przypadku dalszego braku poprawy można rozważyć leczenie operacyjne, np. fasciotmię rozcięgna podeszwowego. Należy również brać pod uwagę skierowanie chorego do leczenia reumatologicznego, zwłaszcza przy wielomiejscowych entezopatiach sugerujących tło zapalne w przebiegu schorzeń układowych.
